บทที่ 38 ใครมันจะแน่กว่ากัน (75%)

“นี่คุณ…” เห็นคนป่วยเม้มปากหลับตาสีหน้าทรมานเธอก็สะกิดเบาๆ

“อย่ามายุ่ง!”

ชายหนุ่มกดเสียงต่ำ รีบสะบัดแขนหนีประหนึ่งโดนของร้อน เมื่อปลายนิ้วเรียวของเธอแตะลงมา สีหน้าทรมานไปกับตัณหาซึ่งกำลังทำงานผิดที่ผิดทาง

“เป็นอะไรหรือเปล่า ให้เรียก…”

เธอยังพูดไม่จบหางเสียงก็ถูกกลบด้วยคำตวาด

“ถ้าผมต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ